Delfi | Assen

[vc_row type=”in_container” full_screen_row_position=”middle” scene_position=”center” text_color=”dark” text_align=”left” overlay_strength=”0.3″ shape_divider_position=”bottom” bg_image_animation=”none” shape_type=””][vc_column column_padding=”no-extra-padding” column_padding_position=”all” background_color_opacity=”1″ background_hover_color_opacity=”1″ column_link_target=”_self” column_shadow=”none” column_border_radius=”none” width=”1/1″ tablet_width_inherit=”default” tablet_text_alignment=”default” phone_text_alignment=”default” column_border_width=”none” column_border_style=”solid” bg_image_animation=”none”][vc_custom_heading text=”Door Irene” font_container=”tag:h6|font_size:14|text_align:left|color:%23a5c5cf” use_theme_fonts=”yes”][vc_column_text]

De Griek en ik gaan way back. Zo’n 15 jaar geleden, toen ik nog bij mijn ouders in Assen woonde, gingen we al bijna elke week wel een keer eten bij de plaatselijke Griek, Delfi. Als gezin ontwikkelde we rare gewoonten, we bestelden namelijk altijd hetzelfde. Het was een tijdje zelfs zo erg dat de eigenaar ons geen menukaart meer gaf en de drankjes al inschonk bij binnenkomst. Doordat ik naar Groningen verhuisde voor de studie, stopte onze wekelijkse traditie. Maar we gaan nog graag terug en dan vervallen we weer in oude gewoonten.

[/vc_column_text]

[vc_row_inner column_margin=”default” text_align=”left”][vc_column_inner column_padding=”no-extra-padding” column_padding_position=”all” background_color_opacity=”1″ background_hover_color_opacity=”1″ column_shadow=”none” column_border_radius=”none” column_link_target=”_self” width=”1/2″ tablet_width_inherit=”default” column_border_width=”none” column_border_style=”solid” bg_image_animation=”none”][/vc_column_inner][vc_column_inner column_padding=”no-extra-padding” column_padding_position=”all” background_color_opacity=”1″ background_hover_color_opacity=”1″ column_shadow=”none” column_border_radius=”none” column_link_target=”_self” width=”1/2″ tablet_width_inherit=”default” column_border_width=”none” column_border_style=”solid” bg_image_animation=”none”][/vc_column_inner][/vc_row_inner][vc_column_text]Steevast nemen mijn vader en ik de Dorpsschotel (souvlaki, suzuki en gyros met tzatziki) en neemt mijn moeder verschillende voorgerechten die altijd bestaan uit inktvisringen, viskuitsalade, feta en een portie tzatziki. Het gevolg is dat we een tafel vol eten hebben die we nooit voor meer dan de helft opkrijgen. Vanaf het moment van uitserveren ontstaat er een soort ruilhandel en vliegen de gerechten over tafel.

Inmiddels gaat Rutger ook al een tijdje mee met de fam. en is hij dusdanig ingeburgerd in dit familieritueel dat ook hij zonder te kijken een Dorpsschotel bestelt. Mocht je in Assen zijn, ga dan eens eten bij Delfi aan de Nieuwehuizen. De kans is aanwezig dat je ons tegenkomt. Oh ja, dit is geen gesponsord bericht, maar oprecht enthousiasme.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]